Kelebek kozasından çıkmak ister Çekiştirir onu Ve parçalar Özgürlük alanı kamaştırır gözünü Alaca karanlık ve aydınlık yan yana durur Sonra kaybolur Çok bildiği bir yerde Göz göre göre hem de… 12.05.2019 Onur Sezgin Ego nasıl olur da Egosuz davranabilir ki? Duygu dingin duramaz Hakikat gölgelerle örtülüdür Hadi, durma! Gel bana uzaklardan Bütün nefretinle gel İlk günkü gibi Taze ve günlük kokan 22.05.2019 Onur Sezgin Özlemek; Sararmış solmuş düşünceleri Yeniden boyamak mıdır? ( Sevilen ölülerin düşlerle geri gelmesi gibi) Unutulmuş ritimle çarpar yürek… Özlemek; Dürtüsüne yenik düştüğü noktada Takılıp kalmak mıdır? Özlemek; Alçak gönüllülükle Yüreğimize yatıp Bizi tamamen ele geçirenler, Gözlerimizi yaşlarla Yüreğimizi özlemle dolduranlardır… Ve özlemek; Bir gün kavuşmaktır… 23.05.2019 Onur Sezgin “Kalleşlik” ve “Yok olmak” İhmal edilen yerde kaldırır başını Renklerin daha koyu algılandığı bir yerde Düşüncelerin bulanıklaştığı Özgürlük düşüyle yıldızlar döner çevresinde Entelektüel karekteri sınanır Yaptığının bilincine erdiğinde Kaybettiklerini anlar Derin bir sızı duyar Beethoven’in Dokuzuncu Senfonisi’nde Ya da başka bir yerde 24.05.2019 Onur Sezgin Gece ve gündüz Akıyor zaman Gökyüzünde yine o yıldızlar Yine o büyük ayı Ve sen kaybolan tanrıça Duygulu gözlerle gülümseyip Kahve içerdin balkonda benimle Ay dede aydınlatırdı Güneşten ödünç aldığı ışığıyla bizi Şimdi yoksun Neden o ölümsüz bakışından Yoksun bıraktın beni? 27.05.2019 Onur Sezgin